۱۳۹۵/۰۳/۱۰

کمی در مورد روزمرگی های یک ایرانی در تورنتو

به واسطه كاري كه در حال حاضر دارم در طول روز با افراد زيادي در ارتباط هستم و ميتونم بگم ٦٠ درصد اين افراد ايراني هستند و ٤٠ درصد هم از ملل مختلف دیگرميخوام يه كمي درباره درباره روزمر گيهام با این ٦٠ درصد صحبت كنم...
عده اي تا از راه ميرسند سريع و با استرس ميپرسن 

Are you Iranian?! 

وقتي جواب yes, I am ميشنون نفس عميقي ميكشند و شروع ميكنن به حال و احوال و فارسي حرف زدن و آخ جون لازم نيست بزور انگليسي حرف بزنيم و اين صحبتها...

افراد ديگه اي هم هستند كه با دماغهاي عملي نوك تيز، ابروهاي تتو شده سر بالا، لب پرتزي، موهاي بولوند شده با ريشه هاي در اومده سياه، كيف و كفش مايكل كورس كه اصلاً و ابداً مشخص نميكنه كه ايراني هستند نگاهي به اطراف ميكنن...اگر شك كردند كه ممكن ايراني در نزديكيشون باشه شروع ميكنن با لهجه غليظ و تلفظهاي اشتباه به انگليسي حرف زدن تا خداي نكرده كسي بويي نبره اينها ايراني هستند...

تعدادي هم هستند كه خيلي صميمي بجاي Hi گفتن از همون اول كار با لبخند ميگن سلام، روزتون بخير، خسته نباشيد.... و چقدر هم به دل آدم ميشينه...

تعدادي از اين ٦٠ درصد مدام شاكي و ناراحت هستند كه چرا ٢٥ سال پيش مهاجرت كردند و مدام گوشزد ميكنن هيچ جا ايران خودمون نميشه و كلي نصيحتت ميكنن كه زود برگرد تا آلوده نشدي .... حالا آلوده چي هنوز منم نفهميدم!!!

افرادي هم هستند كه درباري بودند و تو دم و دستگاه شاه بودند و با گوگوش و ابي و داريوش نشست و برخاست ميكردند... و همه خاطراتشون با اين جمله تموم ميشه...چي بوديم و چي شديم، نور به قبرت بباره شاه....

....

چيزي كه خيلي رواج داره در اين ٦٠ درصد... انتقال انرژي منفي از خودشون به ديگري

آه و ناله، شكوه و گلايه
از سرماي زمستون، ماليات، ساعت كاري زياد، گروني...ترك ديوار...
.
.
.
تجربه و خاطره زياد دارم با هر دو گروه
شايد بزودي متني نوشتم در مورد اون ٤٠ درصد ...

نسرین / تورنتو

۱ نظر:

Unknown گفت...

خیلی جالب بود ممنون
ادامه بدید به نوشتن

ارسال یک نظر